Bila ALLAH cepat makbulkan doamu, Maka DIA menyayangimu...
Bila DIA lambat makbulkan doamu,
Maka DIA ingin mengujimu...
Bila DIA tidak makbulkan doamu,
Maka DIA merancang sesuatu yang lebih baik untukmu...
Oleh itu,
Sentiasalah bersangka baik pada ALLAH dalam apa jua keadaan sekalipun....
Kerana kasih sayang ALLAH itu mendahului
kemurkaanNYA...

Friday, April 13, 2012

Sabar je lah....

Kejadian baru berlaku tadi kat opis...

Kak K  :  Apo yg bunyi bising kat komputer ko tu ek? Bunyi mcm berdengung.

Saya   :  Ntah lah kak, saya pun tak tau, mmg dari saya dapat pc ni, cpu dah bunyi berdengung mcm ni. (bos suh saya gune pc budak lame yg dah berhenti keje)

Kak K  :  Tak pening ke dgr bunyi tu? Aku yg baru datang ni ha dah tangkap pale.

Saya  :  Dah biase dgn bunyi ni dari dulu lagi mase budak lame pakai pc ni. Biar lah kak, asalkan tak rosak, leh buat keje, kira ok lah tu.

Kak K  :  Cube ko raba2 belakang cpu tu ngan tangan. Cube tutup mane2 lubang belakang cpu tu ngan tgn, tgk kuat lagi tak bunyi.

Saya  :  Ish tak mau ar kak. Kena letrik kang tak pasal2 je.

Kak K  :  Ala...Risau sgt...Anak sorang ape nak risau. Kalau anak ramai tu iye lah risau. Kalau anak ko ramai, takde akak suh ko raba belakang cpu tu.

Saya  :  ?????? Diam je. Saya pujuk hati agar bersabar dgn kata2 ini.

You all rase ptut tak saya terase hati dgn kata2 kakak ni? Seriusly mmg saya sentap jap. Depan2 sume opismate saya dimalukan mcm ni. Saya istighfar byk2 dlm hati. Saya terpikir, hina sgt ke saya yg takleh nak beranak ramai ni? Nyawa saya ni takde nilai ke sbb takde anak ramai? huhhh.....


Sabar je lah...Dah lah saya tgh demam. Semlm lagi dah rase lain mcm je badan.  Ptg semlm lik keje sampai je rumah, terus tarik selimut berselubung sbb tak tahan bdn rase sejuk. Hubby pelik je tgk. Dia tanye tak panas ke berselubung mcm ni dgn tak berkipas. Saya bgtau hubby bdn saya rase tak sihat. So hubby yg masak kan mkn mlm kami. Hubby nak grg ikan, saya ckp tak leh nak telan sbb tekak sakit giler.  Last2 hubby masakkan ikan singgang je...Tu pun puas saya ajar. Jap2 dia masuk bilik tanye cukup tak halia, cukup tak kunyit, cukup tak air...Sabar je lah kan.hehe. Ape pun, dia tetap suami yg terbaik buat saya. Lepas mkn nasi cikit, dia bg saya ubat demam suh mkn. Tp hari ni, demam dtg lik...huhu. Moga ade hikmah atas ape jua yg Allah tuliskan dlm idup saya.

Thursday, April 12, 2012

G.U.S.A.R

Perbualan ringkas dgn hubby yg membuatkan hati menjadi gusar...

Saya  :   Camne kite ni abg...bile lah agknye kite nak ade rezeki menambah cahayamata lagi ni?..risau ar ayang abg.

Hubby :  Tu ar tu. Penyakit GERD ayang tu yg jd masalah skrg ni. GERD tu belum pulih dan pyh nak pulih. Gynae lak ckp, kalau berjaya pregnant pun, masalah kesihatan ayang akan bertambah buruk sbb bile pregnant, asid akn bertambah. Dgn masalah endometriosis tu lagi yg tak ok2. Dah operate pun cyst tumbuh jugak balik.  Kalau ayang berjaya pregnant pun, takut berlaku keguguran. Abg takut ayang tak kuat nak hadapi segala kemungkinan.

Saya  :  Abih tu camne ni....(rase sgt sedih, dan betul2 mengharapkan hubby akn bg kata2 semangat)

Hubby  :  Ntah lah...umo ayang dah masuk 34thn lak tu. Nak buat camne pun abg tak tau...Kalau umo ayang baru 20-an abg tak kisah sgt, byk lagi mase. Untung lah si ....... (hubby sebut name2 adik ipar saya), umo muda lagi anak dah bertambah. Dah tak risau nak pikir nak pregnant lagi ke ape.  Masuk je umo mcm kite ni, anak2 diorang pun dah besar, so pikir nak besarkan anak2 je.

Perbualan mati di situ. Kejam tak kata2 my hubby?huhu. Dlm hati hanya Allah yg tau betapa sedihnya saya. Sebenarnya saya mengharapkan agar hubby ckp, 'kite redha je lah kalau dah takdir anak kite sorang tu je...'. Tp lain pulak yg kuar dr mulut hubby.

Saya tak salahkan hubby. Saya tau dia tak berniat nak buat hati saya terguris. Saya tau dia pun tertekan dgn situasi kami. Kwn2 dia sume anak dah bertambah. Pastu saya perasan hubby suke dukung baby sekrg ni. Tiap kali balik kg saya, hubby pasti akn dukung anak buah saya, main2 dgn anak2 buah saya yg masih baby. Saya faham perasaan dia yg menginginkan cahayamata lagi.

Huhhhhh....Gusar sungguh rase di hati. :(